Nasıl geç kalmışımnasıl geç kalmışım gitgide ikindi esmerliğinde koyulaşan gölge tutmayın beni geç kalmayayım derken bütün yıldızlarım un ufak olmuş kaynaklar, yıllarca gittiğim yol, çöl bırakın beni bırakın beni küflü umutsuzluklar zil zurna sarhoşlar damarlarında alkol insansızlığı taşıyan gücü sıkılı yumruk duvarları yerle bir eden sessizliğim gün güne büyüyen umutsuzluğum güneşten gölgeye, gölgeden güneşe kaçtığım ey yok olan zaman imdat umuyorum zerreciklerinizden nasıl düş ortasında elim Tanrı’ya açık eski beni idam etmeliyim ama olmuyor ölmüyor eski sevgilim nasıl da sıcaklığı ucunda parmaklarımın bütün görüntümü sarıyor bir gülüşü için yaşamak tutmayın beni, tutmayın beni eski beni savurmak istiyorum bu son harman işte akşam otobüsleri geçiyor lâmbalara polislere aldırmadan yeni bana geçmek istiyorum sarı yeşil kırmızı yansın kendi ışığımı yakacağım sönen yıldızlarımın acısı adına sonsuz kadar kocaman sevgi çiçekli güneşten yeni yıldızlar yapacağım 31. 05. 1986 / Nazik Gülünay |
Zor..
Zoru başarmaya azmetmek ise zorun da zoru...
Kutluyorum.