Aralık bıraktım saçlarınaGöğsüme saplandığında son bahar Bir kış mevsini beş geçiyordu zaman Bir annenin çocuğuna döktüğü ağıtta yeniliyordum zamana Zamam amansızca d’üşüyordu avuçlarımda Dudaklarım nar çiçeği renginde Fısıltılarım bir deprem gibi düşüyordu geceye Kimliksizdi söylemlerim Dargeçitlerde boğuluyordu ayaza bürünmüş Hayallerimin parmak uçları... Bir şarkının nakaratında tekrar ediyordum ismini Baştan sona, sondan başa Ve ben hep en baştan başlayıp en başta yeniliyordum sana... Takvim yaprakları bizi gösteriyordu Zamanın her diliminde Zifir tadında yudumluyorum arta kalan senleri Bir sigara daha yakarken geçmişin penceresinde Aynalar silüetsiz Yarım bırakıyor gölgemi gece Hecelediğim bütün cümlelerin altına seni karalıyorum Yaktığım bütün mumların alevinde aynı türkü Ve martılar bu şehirde hep aynı acıyla uyanıyor güne Gün bitkin Serseri bir yalnızlık kuytu köşebaşlarında bu şehrin... Bu şehir bir imbat çığlığında sarsılıyor Öperken saç uçlarımdan kar Yeni yetme sevdalar çalıyor kapımı Balkon altı söylemler canımı acıtıyor Sensizliğe eşlik ederken söylemler... Bir Aralık sabahında uyandım sana Yüreğimin kapısı hala aralık gelişine Ve belki gelirsin diye Bütün kapıları aralık bıraktım Can yakan bu Aralık günlerinde... Bir adam Aralığa boyanırken hüznüm... |
Yüreğimin kapısı hala aralık gelişine
Ve belki gelirsin diye
Bütün kapıları aralık bıraktım
Can yakan bu Aralık günlerinde...
Bir adam
Aralığa boyanırken hüznüm...
Yalnız Bir ADAM.
Sevgiye,umuda ve geleceğe aralık bırakmak,ne güzel anlamlar yüklemişsiniz aralık sözcüğüne ve Aralık ayına,gününe. Tebrik ediyorum, selamlarımla şair dost.