Biz ne günlere kaldık; şikâyetim var Râbbim!
Ortaya döker oldu kullar hay‘rı, ameli.
Ayırıyorum affet, olursa olsun her kim;
Çalıyken, gülüm, diye açana ne demeli?

Acemisi, çırağı çıkmış er meydanına,
Halk için değil işi, yalnız kendi nâmına,
Bir kanadı bile yok, sırf güvenip şânına,
Kuşlar gibi göklerde uçana ne demeli?

Verecek param yok, der çocuğun mektebine,
Binlerce garip varken, şükreylemez hâline,
Artan son kuruşunu hem de koyup cebine,
Hergün masa kurdurup içene ne demeli?

Şeytan bile kimiyle yarışamaz kibirde,
Bilmez ki; sırf beş kulaç serveti, o da yerde!
Bal versen, zerresini tadamazki, ha bir de;
Etrafına fitne, kin saçana ne demeli?

Kimisi aldım sanar cennetin tapusunu,
Beye açar, yoksula kapatır kapısını,
Boş lafa kulak verir, çalmaz il‘m kapısını,
Hem bilime az paha biçene ne demeli?

Birçoğu aklını da, aşırır, -şâyet olsa-,
Doysa, -yine iyi de - yalnız bununla kalsa;
Sırf bu dünyayı değil, ahreti de yer, bulsa!
Ya yediği tabağa (.)ıçana ne demeli?

Toplum huzur isterken, koltuk derdine yanıp,
Gerçekten yüz çevirip, şana, şöhrete kanıp,
Nârâ atıp, yalanı güyâ mârifet sanıp
Dini, yasayı ezip geçene* ne demeli?

Yüce Rabbim bağışla bu Kederli kulunu.
Kaybettik, göster bize hakîkâtın yolunu.
Dürüstlükten ayırma, kopar haksız dilini!
Adâletten, doğrudan kaçana ne demeli?

Kederli/Almanya, 26.06.2009/26.12.2015

NasreddinCe Kederli
-Hocam,
Türkiye’de hâlen açlık var, diyor bazıları.
Bu doğru mu sizce?
-Kesinlikle doğru değil evlâdım. Siz hiç aç kalmazsınız!
-Neden Hocam?
-Durmadan yiyorsunuz ya birbirinizi ..!