Kav/gözlerinde uyansın diye gün kılı kırk yarıp sana gelsem soyunup koynuna, masal dinlesem beni sev beni çok sev diyebilsem.../ kendime açıyorum gecenin ortasında zehirli imgelerin öldürmüyor boy veriyor hüzünlerim bir dokunuş borcum kalmış ölmem de sıratından geçeceğim cehennemi yaşamadan cennet yok... henüz; gözlerimden akan nehirlere banmadın kirpiklerini bu yüzden; pusudadır vuslat hasretin öfkeli suskun bundan iki dünya barındıran bakışlarımdan içmedin ab-ı hayatı dilinden düşürmediğin ölmek bundan ve; öksüz kalışını hatırlaman... kandığımız, bir masalın ortasında kalakalmışız bana, bir veda borçlusun çok uzadı sessizliğin sensizliğim... bırak yelkovanı, akrebi kendini aşkın akışına bırak... sude nur haylazca |
beni daha çok sev )
gerçeküstü bir söylem gibi kaldı
içten bir şiir, hemde çok ince..
saygıyla