Zaafben yüreğimin maskarasıyım makarasıyım paha biçilmez hayatın kâh karışıp kalabalığa insan kâh kapılıp iç güdülerime hayvan gömülüp kör karanlığa o korkunç sessizliğe parçalıyorum iç sesimle ince ruhumu en kaba yontularla bağlayıp yaralarımı görünmez zincirlerle yakıcı parmaklıklara kırbaçlıyorum sezgilerimi insanlıktan alamadığım hıncımla sövüyorum kendime hiç korkmadan kusuyorum evcil yanımı aydınlıklara kınamadan Sude Nur Haylazca |