korkunun kor sesi
.
kanın izini sürdü gece patlayıp çoğaldı ölüm duvarlarımız ağırdı çocuklar; mermi uykusuna daldı ağaç yolunu değiştirdi bizi görünce kırk kıyametten döndü dünya dilimiz o yağlı urgan sözünü tutamadı şimdi karanfil koyuyoruz soğuk kaldırım alnına mum yakıyoruz daha iyi görmek için bir böceğin ezilme korkusu bu mağaralarda uyuyan ve yine bir anne yağmur topluyor saçlarından . |
ve biz hala çok kor'kuyoruz..