İvecen
gökyüzü metruk bir kadın yüzüdür
en çok yağanda yağmur.. matem emer toprağın bağrını inciten çiçekler biri annedir yağmur eğriciğinin birinin fahişe olduğu doğrudur ay’ fışkırır boğazdan dokuz sularında sonrası fırtına, aranır sığınılacak bir liman dağ ile su barışınca yitik ülkemde gemiler dağılır dört yana barış adına sen de bilmelisin ki bahardır o an ve yürekte mevsim her dem ılıman.. cemre bir yere düşmek ister bir de yaraya eteği eksik bir kadın bir kaç dağı omzunda taşır yürümek lazım elbet meydanlara özgürlüğe yürüyüş yakışır... şimdi; ’ha!’ desem binlerce gerillanın ayak sesi işitilir dilimden ve yitik ülkeler görünür gülümsersem, dişlerimin arasından... |