öyle yatıyordum kalkmaya çalıştım olmadı… oturmuş gibi gördüm kendimi -yaptım-
oturdum baktım yüzlerine kalabalıktılar hönkür hönkür ağladım da acıyanı göremedim ey vaktim… sonra inşallah dedim merhamet ağrılarıma
vicdan yaralarıma
sus gözlerime… olsun da dualarım dolsun tanımadığım görmediğim bilmediğim ellere. demiştir... kesin istemiştir.

işte şiir bu olunca
yine dua istedi dedim -hönkür hönkür- derken beni güldüren… anneannem anne görmeyenim ki tek -hönkür hönkür- duası vardı ey beni öksüz bırakanım -Allahım- Süleyman’ımın (o daha öksüz o daha yetim) öldüğünü bana gösterme. görmedi işte ne o ne onun Süleyman’ı anneannemin beyin ölümünün gerçekleştiğini doktor çocuklarına söylerken dedem ona tost yaptırıyor kantinde… birden fenalaşmış bahçeden acile götürüyorlar birkaç saat içinde de ölüyor. üç gün sonra da Alime’si…

sonra işte sağ olasın abi… Allahım râzı olsun abi…