remuykuya dalayım engin mavi uykuya mutedil kırpık dalgalı yosunlar vursun yüzüme kurbağalama ayayım bu umudavermiş bu umuttuğum kirpikler arasından dışa vuran yaz boylu boyunca kimi kalem buğu kimi us boşalsın şişenin yarımlığı kaleleri gömdüğüm kumsal sahilden beni hatırlar mısınız küçücük ellerim vardı içine kıvrıldığım kabuğumdan fırlamış izim vardı hani sedeften yol geri dönmeye hiç inanmamış yedi remin ardında kavisli hece söz uçup kalıncaya kadar yazı sessizce |
Rem
Hak ettiği yerde
Tebrik ederim