uyutma günlüğüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın uyuttukça uyanır ölüm acısı... ben bu dönmeyenin ardından az ağlamadım kekre bi tat bıraktı en son ağzımda yalan gibi kabus gibi ya da başka bi şey adını bile sözlüklerde bulamadığım zorladıkça kapanmadı hiç hep sarktı kenarından kıyısından bi el bi söz bi bakış arttı sırt çantama doldurup hayret ettiğim ne yaşasam çok gelir şimdi bi çiçek açsam solar mesela bi güneş doğsa ölür gün içimde hep senden yana yakıla yakıla karanlık büyür |
Kalemin susmasın
__________________________________Selamlar