İncinikKağıttan katlanmış insan gibi odanın orta yerinde İnsanın acıyı sırtına kuşanması İnceciktim Acılı bi bayram sabahında kırıldım dal yerimden Kapının ardında tokmak kadar soğuk Sesli düştüm mendile Pencereler üzerime kapanıp ağladı Çekip gitti gümbürtüsü ormanın Yüreksiz bi ceylandı gece sıçradı karanlığa Oysa sesi yok bi heykel gibi duruyordun boylu boyunca Kitabın başında önsöz Güneşin alnında çiğdem Eski bi süt kokusu gibi resimde Kıtlıktan çıkmış gibi bakıyordum kerbela ağzına O akşam seferberlik emri ulaştı her kapıya Herkes kuyusu ve taşı göğsünde çapraz fişek geldi Yoklama çekildi taze yara acımıza |