rasatane sırtında kambur gibi taşıdı bu şehr beni
allah yağmur vermese
susuzluktan ölecektim

oysa hep gecenin ortasında apalardım
şiirin başı
sokağın sonunda
ya sımsıcaktı dizimin yüzü
ya buz

ansıma

bazı zamanlar
façalanmış duvardan sızardı ışık
beni desem beni
ölümün eşiğine bıraksa allah
balkon demirinden sarkıtsa sesini tutsam
çünkü üzüldüğüm zaman ellerim taş bağlar
çünkü karaya evrilir deniz parçası

bana yağmurdan anlat

gözden kaybolana kadar yürüse sesin
yolun karşısına geçerken önce bana
sonra sola
sonra yine bana seslensen

sonra hiç arkana bakma

o saatte pazardan dönen teyzeler de olmaz
robenson hiç olmaz zaten günlerden cuma değil

dehşet olur

hem de müthiş olur
bütün pencereler manipülasyona açık
yerde çekirdek leşleri
ardında bi tahta sedir

koyu muhafazakar olur gece
kılıfta bozuk türkçesi