Hal Beyanı
yalnızların dağınıklığı yurtlarına benzer!
bakarsın bir duaya başlar içlerinden biri hiç sebepsiz bir ağıta uzanır ki pejmürde dili amed acı dolu eteğini toplayarak diz çöker mekke büker boynunu rüzgar uğuldar yağmur boşalır gök gürler kum bile ağlayarak elpençe divana durur Rabbin semalarından medet umarak tebessümle temaşa eder Allah cennetin kapılarını aralatarak... |