gitme diyordum sis bulutları çepe çevre sararken aklımın boşluklarını dudağımda bıraktığın tek bir cümle sayıklıyordu ......... gel

haddini aşıyor tiktak sesleri
gözlerimden süzülen sarhoş iki damla yaş
taşırıyorken kadehimdeki seni
içime işleyen birkaç dilsiz sözcük çat kapı düşüyor dudaklarıma
şimdi silkeleyip kalemimdeki cümleleri
kaybolmak istiyorum deliksiz bir uykuda
yokluğun şiirlere dil
duvarlar susar çöker üstüme adın
sen kokar yastığım, yorganım
bir dudak payı yalnızlığındayım aşkın
kalemin ucunda tökezlerken satırlar dolusu suskunluğum
hıçkırıklar t/aşkın
cümleler sürçüyor

yokluğunla dolarken kül tablası
duman duman tütün kokuyor ayrılığın

sen öyle bir çekip gitmişsin ki
nereye dokunsam kan revan
abartırcasına küfürler d/üşüyor dudaklarımdan
kirpik uçlarımda şiirler biriktiriyorum sana
varoş şehirlerde kayıp bir türkü olmuşsun
seni söylemekten yorgun notalar
her cümle sana dilek tutmakta

şarkılar delik deşik ceset kokuyor sokaklar
ne acı
dudaklarımda bir dua bükülmüşüm elif elif
harın b/aşka y/akar
nasıl bir ateşsin ki ısıtmıyorsun yüreğimi
lakin bir amaya gözlerini anlatmak kadar zormuş
yokluğunla sınanmak

ihtiyar cümleler düşer kirpik uçlarımdan
her satırda titrerken kalem
nefesi daralır şiirlerin
ben daralırım
şimdi satırlarda sonbahar
kalemimde yaprak dökümü
düşüyorsun şiirlerimden sarararak
gözü kararmış sensizliğim
bilinmez hangi ömürden çalar bakışların
yalnızlık filizleniyor
acı dallanıp budaklanıyor yüreğimin topraklarında
hangi saç da rüzgar
hangi gönülde muammasın

avuntum olmayacak uyanmak istemediğim rüyalar
kış gelirmiş seni hatırlayan şehrin sokaklarına
üşür yokluğun
sen gidince zenginleşti şiirler

bu gecede kırılacak bir kaç şiirin kalbi

çığlık çığlığa bir şiir daha doğuracak gecenin sessizliği
bağıra çağıra batacaksın yüreğime
bilinmez
affeder mi bu şiirler bizi
cinnetim sende delilenirken
ey yar sen öğret bana nasıl gidilir severken