hay anısına-gülten akın’ın anısına ...kalemin yettiği kadar- kuşların altında yürüyorum kuşların sağ yanımda saçlarım dalgalanmış sol yanım küpeşte beni görünce uçsuz bucaksız bi van gogh çayırı donuvermiş gözlerinde sarı şapkalı kız tıpatıp kör sokaklar gibi çıkmaz duvarlar denedim solan açmıyor açan soluyor öldüğüyle kalıyor yandıklarımız ihtimal ki yaşıyorum hala düşünüyorum yontudakalmış aslan heykelli kapının tam ortasında avazım çıktığı kadar yıldızlara bakmayı doyuruyor açlığımı birazı kızıldan sıyrılmış bi tomar gece olsun bakalım hani intihar süsü vererek üzerimize giydiğimiz hayat var ya yakasına da takmıştık beyazca mendil az biraz mavi katsam az biraz somon arttırsam abartısını silüetimin bi kaç minare eklesem gaipten ezan çabucak kılınan namazlar gibi arafta kalsam kurtarsa üç-beş sevap kendime yalvaçlığımı günübirlik ölüp gelsem ne ellerimi çıkartsam cebimden ne yerleştirsem gözlerimi |