ruhumda filiz veren
bir sözcüğe ihtiyacım var şimdi
yepyeni bir güne hazırlayacak beyaz
alından ak
lekesiz papatya
her mevsim açan


yanıma usulca sokulan
düşüncemin aynası, el içim
öylesi beyaz bir sözcük
barışın içini dolduracak
en yükseğe havalanmasında uçurtmamın
ipini koparmayan


anlamı dolu sevda, aşk
parmakla gösterilecek yusuf
züleyha adını alacak bir kadın
şairane falan değil sıradan
hayat her pençesini attığında
kendinde toparlanan


değerli bir taşın ışıltısı
duvarlarında evin
resmi açtıran dokunuş
cennet
yar


bir halkın uyanmasında
gerçek sesine kulak vermesinde
kendi müziği ve ritmiyle davul zurna
kurtulmasıyla karmaşık seslerden
çağırmasında kendi türküsünü
diz çökmemesinde
zeybekten başka hiç bir yerde


o sözcük dağlar kazılarak, aşılarak bulunmayan
öyle bir sözcüğe ihtiyacım var şimdi
kolay söylenecek
yüz kızartmadan
öyle kırmızı direngen
sahici
yüreğin yağını eriten
sınırsız
tek sınır var
sev’gi..



05. 11. 2015 / Nazik Gülünay