Dönerim Kendimeyeni bir ben olarak dönerim kendime dev okları göğsümde duyduğum anda ağır ve sinsi üstüme inen göklere güneşi açan rüzgâr olurum ölür dirilir, yeniden dönerim kendime ağaçları çoğalttığım, ırmakları coşturduğum yönüme pembe badanalı, balkonları çiçekli evlerime u’mut yüzlü çocuklar olurum hüznü kovarım başımdan benimle oyun oynayamaz kara yazgı umutla başlayan güne dönerim beni yaratan insan olurum yoluna eklerim yolumu birbirini teğet geçemez hiçbir yol ağacın ağacımı selamlar çiçek açtıran töz olurum uzaklaştıkça yıldızlar birbirinden geceye döndükçe gündüzler sisleri üfürürüm güneşten güzele sofra kuran yar olurum 15. 10. 1983- 15. 10. 2015 / Nazik Gülünay |
hüznü kovarım başımdan
benimle oyun oynayamaz kara yazgı
umutla başlayan güne dönerim
beni yaratan insan olurum..
Hüznü kovabilen her zora karşı hayatı severek yaşayabilen bu güzel yüreği öpüyor tebrik ediyorum sevgili arkadaşım başarıların daim kalemin kavi olsun sevgimle.