GÖLDE AY,AY ! KALDIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ay sözcüğünü: zaman,süre ( iki aydır yok )
: Gökteki Ay, : ayy diye çığlık anlamında da düşünüp,açıklama için ukalâlığımı bağışlayınız yâd: anmak,hatırdakileri sayıklamak Şâd : neşeye gark olmak ,aşırı haz duymak Şavkı : yansıma ,ışık yalabı,ışığın vuruşu Gurubun hüznü çalar, biz yine sarılırdık , Dal,gölde Ay’a batar, biz yine soluk soluk , Şavkından şevişirdik zambaklar arasında . Hüznünü yâd ederdik, ayrılık günlerinin . Umut şevk ile oynar; hazzını şâd ederdi. Bağrında Ay,ay ! çalar bu gölün sularında. Tanrı daha çok sevmiş; ki benden seni aldı. Yüreğim nerde şimdi bu mezar yollarında ? Neyleyim,ne bileyim bu kabre nasıl sindin ? Bilsem ben akmaz mıydım güllerin damarında ? Gün geçer,sene geçer; geçer, her gelip geçen, Ne kadar ağlasam boş,her hüzün şarkısında , Yâdıma,senden umut öptüğün güller kaldı ! Dudağın, belki kokar ! bir gülün dudağında . Şimdi dolanıyorum ; bir ıslık, yüz ağıtta , Aklıma senden umut,göldeki Ay, ay ! kaldı . Belki, duyarım belki, bu gölün sularında . Belki , bulurum belki , zambaklar arasında. Ömrüme senden umut, kabrinde güller var ya ! Belki, sen kokar belki ; belki,bir nev baharda... |
bu kadar renkli bir şiir sessiz olamazdı
sevgilerimle