*)(*AşkCana Minnet İmiş*)(*Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Beni ," üstat" olarak kabul edip, sitemiz için ’" büyük kazanç" gören değerli arkadaşlarıma teşekkür ediyorum . Şüphesiz, bu payeler yamuk burnum, tüysüz kaşlarım için verilmemiştir.
Ömrünü edebiyata vakfetmiş, alanında uzmanı olmuş, üstelik fiili olarak da uygulamış, şiire ekol önerebilmiş biri olarak her daim sitemizin vitrin olarak mükemmel bir site olduğunu her fırsatta dile getirmişimdir.Sanatı üretenin ,tüketenden daha çok sanatı sevdiğinin bilincinde olarak, bu siteyi çok sevdim. Saygı duyduğum, sanatına hayran olduğum, az sayıdaki değerli şairlerimizin şiir sanatının inceliklerini taşıyan şiirlerinin sürekli göz ardı edilmesi üzüntü vericidir. Sİtemiz vitririne taşınan şiirler yüzde doksan beş oranında II. Yeni tarzıdır.Bu tarza karşı olmamakla birlikte bu orantısızlık diğerlerini ve beni de rencide etmektedir. Seçilen şiirlerin " estetik ve sanat değeri nedir ?" sorularına cevap verilememektedir. Ülkemizin bu en güzel sanat vitrininde şiir sanatının hangi değerlerini taşıdığının izah edilemediği ürünlerin sürekli sergilenmesi ironi yaratmaktadır. Konunun uzmanı kabul edilmem ve ekol önerebilen biri olarak kendi şiirlerimin bile seçilemeyişini kendime ve bana üstad diye hitap eden kişlere ifade edememekteyim. Kimseyi kırmamak adına üzerime düşen sorumlulukları ifa etmek ama seçkiye de girmemek için şiirlerimin ilk gün bir kaç mısraını sonraki günlerde de geri kalanını asmak suretiyle şiirlerimi seçkiden çekmek zorunda kalıyorum. Tüm değerli arkadaşlarıma ve Özleşim camiasına saygılarımla.
*)( Özleşim tarzıyla yazılmıştır*)(*
Ahbab ile muhabbet hazlara lezzet imiş. Mağrur olana rağbet şeytana hürmet imiş. Yâr gülse yüzü döktük kibre de düştük lakin? Gün düşse yere gökten, aşk cana feryat imiş. Yıldız mı saya durduk sahnede gözler döküp? Eller ile yârenler meşkine hayret kalan... Aşkmış âleme cennet, meşk cana minnet imiş! Heyhat ki, İsa olsak, cansıza can sağlasak Göz körse, günü tutsak, şavkımız zulmet imiş. Bin dalda eli açmış gül dere bağdan çınar. Kısmet ki bu cihandan derdiği zahmet imiş. İlm etti, cilalanmış ruhları çözmek kasıt. Gel gör ki bu keşiften vardığı cinnet imiş. Güz geçti, kışa düştük, yolları kurtlar kapar. Her pençe cana değmiş, ahvali berbat imiş! Bir dost kazığı tat bak, yâr cana rahmet imiş! (zulmet: karanlık, sıkıntı meşk: uzatmak,uzun yazı yazmak, aşkla vakti geçirmek) Ocak 2009. |
harikasınız okurken bile benim aklım karışıyor.bu kadar emek harcamanız gerçekten yürek ve emek ister.yüreğinize sağlık.kutluyorummmmm.