Özleşim ölçüsü, sanat, içerik, üslup ve biçim anlayışı ile yazılmıştır.

Muhacir dalgaya aksim suda çul örtüsü kaldı.
Kavı kalmış bedenimden serilen can isi kaldı.
Heba ettik kesemizden, şad olan olmadı oysa
Deva yok gayri bitenden; çoğu gitmiş, süsü kaldı.

Dünü gün çark ede durduk, talihin keyfine zorla.
Ne de çok ülküye koştuk; ne de çok türküsü vardı.
Bu yarıştan kalakalmış; bize vah, tüh sesi kaldı!

Hayı huy etse de canlar hazanın gözleri kışta
Baharından seda yoktur, çürümüş dil susu kaldı.

Cihanın zulmeti bitsin, diye ummuş nice kul ki?
Kimisinden ne haber var?... Kime derdin hası kaldı.

Suya indik, göğe ağdık; yine tokmak başa vurdu.
Develer gökte uçarken, bize fır döndüsü kaldı.

Döşerim şahname nazmı, kadrimi bilse ya kimse!
Popüler karga olunca , bize hep susması kaldı!

Ne vakit şâd olabildik? Bilemem yok cevabım ki.
Bu hazan resmine uygun kızaran can pası kaldı.

Çekeler resmimi hüzzam makamından dolunayda.
Bu hazin öyküye neyzen! Neye oyy nağmesi kaldı.

Yakarıp şükrede durduk; bitecektir diye zulmü.
Bize her mevsime uygun çileden çekmesi kaldı.

Bana her meşrebe uygun acıdan içmesi kaldı.