1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1133
Okunma
Alemi resmeyledi gönül,
Gönül aynasına yansıyan
Bir sendin ey bülbül!
Yaprakları dökülmüş
Perişan halde şimdi gül!...
Dinlermi hiç gönül ferman
Bahçesinde savrulur mu harman;
Aynalar kırılmış hepsi ortadan,
Gönül çeşmesinden akar bu şadırvan!
Bak ağlıyor gül, bülbülün kahrından!...
Mündemiç oldu bu duygulu sürur,
Gül ağlamış yaprakları yel savurur,
Kırık zaman bu aşkı yakıp kavurur,
Be hey gönül mehtabında yanmış gurur,
Bil ki bu yangın bizi rahmana kavuşturur!...
22.09.2015/Çamlıca/İst.Erol Kekeç
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz