Bir ayrılık akşamıGitme diyordun o en son akşamımızda yüreğimden incecik bir sızıyı senin yollarına dökerek ve bu yalnızlığına tutkun kaldırımları tüketen bir akşamda güneşin battığı yere karışıyordum kolay değil solgun bir yüz bırakıyordum arkamda titremişti derin bir nefes son kez dokunduğunda ellerim avuçlarına içimden hırçın bir yağmur geçiyordu sokaklarında ise anlamsız bir yitirilmişlik içimden hiç bekleme bu gece gelmeyecek diyordum pencerenden o beklediğin aydınlık çünkü biliyordum, umudumun her daim kanayan yarası bunun adı; boylu boyunca bir ayrılık artık |
içimden geldi büyük ustam özürlerimle yine yine muhteşemsin ustam