Bütün şehir miydi bu uyuyan
çatı saçaklarında kanatlarını saklamış güvercinler
panayır çadırlarının gövdesi gibi
şu karşımda uzanan telefon direkleri

Bir ben miydim uykusuz
gecenin sokak aralarında
bu afili yalnızlığı elime ayağıma bulaştıran

Haydi !
bunları boşver
şehri anlat bana uyumadıysan sen de

Yeniden anlat
bir intihar gibi sürüklenen caddelerindeki
tadımsız sabah oluşları

sıradanlaşını hatta çöp kamyonlarının her gün aynı saatte toplanışını

ama uyuma
biraz gece sürelim göz kapaklarımıza
bir çatı katında belki
teker teker sönüşünü bekleyelim ışıklarını evlerin
susuşunu sonra telaşlı akşam kalabalıklarının

Şehri anlat yine
sıradanlığından bahset yine bizim ve her şeyin
Gece sokulsun içimize
ve dizlerimin dibinde hissedeyim diz kapaklarının savunmasızlığını

Bir pencere başında belki
ama mutlaka göğe dokunan bir çatı katında
Soluksuz anlat
nefesin taşınsın göğsüme

Özgür Akın