gecenin kalanları
Kimsesiz sesleri koynunda bir imbik gibi süzüyordu gece
tüm gece suskun geceye damıtılanlar çoşkundu sadece kulağımın dibinde çığlık çığlığa üryan bir ağustos böceği yüzümde bir tokatlık mayıs akşamı esintisi karşı kaldırımda yürüyen bir kadın sağlam bir ağlamaklık ve çarpan sokak kapısı Yalnızlığa yakılan sigaralar ve çalışmayan çakmağa adanan içli küfürler gece kaderini yargılıyordu bütün kalanların bütün düşenlerin suskundu ve sadece damıtıyordu sabahı kimsesizliğe Terkedilen ne varsa ne kaldıysa ona dair en dolambaçlı filitrelerinden süzüyordu gece suskundu duman gibi süzülenler geçebiliyordu sadece Pencere ardındaydım bir çift göz sabaha dolanıyordu çıplak ayaklarım hüznümle sarmaş dolaş Özgür Akın |