Hep kendi sandığına kitlenmiş yaşanmışlıkların
hep düze çıkmış söylenmemelili yalanlar
ve hep kendi kabuğuna sitemkar bir istiridye gibisin
sessiz

Tanımsız
rüzgarın yüzündeki geçici sarılganlığı
mart dokuzu fırtınalarında tutuşan saçların gibi

unutma yaz bunu
geri gelmeyecek vaktiyle duvarda yanına yansıyan gölge

Anısını kaybetmiş çekmecede unutulmuş fotoğraflar
hatırlayan yok adını o kareleri çeken dostlarının
hep dışında kalmış çocukluğunun sokak oyunları gibi

Gibi bir şey işte
susmasını unutunca bir kent
gereksiz koşuşturmasında

konuştuklarının yetersizliğinde belki de
belki de yuvarlandığında gençliğin
aynadaki beyazlarının şarampolüne

Kimsesiz bir kim gibi
tutuşunca alevi kibritin
Sönmesi imkansız yangınlar getirir
sigaranın külüne

Çekmecede fotoğraf t/anımsız
Ayna da ben t/anımsız

Özgür Akın