Orta Okul Anıları / Halıcı Kızlar
Antiyohya
Yalvaç’ın kuzeyinde Büyük İskender’in "Küçük Antakya" harabeleri, Aziz Nikolas bilmen kaç yıl misyonerlik yapmış, ne demekse hala ayakta; tapınaklar, agoralar , su kemerleri toprak altında kalmış bir mabedin, girişi biraz açılmış karşı duvarının yukarısında penceremsi bir çıkış merak ya; herkes oraya çıkıyor, ilerisi karanlık “-bilmem kim- beş kilometre dehlizde sürünmüş Çınaraltındaki demircilerin çekiç sesini duymuş” turistler ta bilmem nerelerden gelip ziyaret ediyor bizim için fark etmiyor olmuş, olmamış hakim bir tepeden, arada bir kolaçan ediyor müze müdürlüğünün bekçisi Süleyman çok sonraları, tırnaklarıyla temizleyip günışığına çıkarmaya çalışıyor Müze Müdürü Mehmet Taşlıalan• bir de Belediye Başkanı Tekin Bayram adında biri gönüllü işçi sokaklara asfalt, beton değil taş döşüyor taş döşeli, daracık eski sokaklarda aşı boyalı evler yukarı kaldırarak açılan pencereler her evin cümle kapısı üstünde sokağa taşan, payandalı cumbaları vardı cumbalarda saksılar dolusu kırmızı -hanım cama dayandı-lar açardı revaçtaki renk renk türküler Feden’in atölyesinde halı dokuyan kızlardan “Çemberimde Gül Oya , Gülmedim Doya Doya. Dertlere Karıyorum, Günleri Saya Saya. Al Beni Kıyamam Seni. Pembe Gül İdim Soldum, Ak Güle İbret Oldum. Karşı Karşı Dururken, Yüzüne Hasret Kaldım. Al Beni Kıyamam Seni. Avlu Dibi Beklerim, Vay Benim Emeklerim. Dümbeleği Çala Çala, Yoruldu Bileklerim. Al Beni Kıyamam Seni.” DİPNOT agora: ahalinin toplanma yeri, meydanlık(yunanca) • Dr. Mehmet Taşlıalan / İzmir Arkeoloji Müzesi Müdürü Ahmet Yamacı / Çanakkale Resim Antiocheia harabeleri, Sütunlu Cadde |