BİR YUDUMLUK BAŞA DÖNEBİLSEM.İz sürüyor serçeler yalancı baharıma Bilmiyorlar yaşlı bir çocuk olduğumu. Kül rengi güllerime aldanıyor, Kıştan kalma bakışlarıma çarpıyor kanatları. Kendi seçimim değil İçimin yoğun zemheri ayazı bu. Yaz yanığı yanılgıların Ruhumdaki tahribatı sadece. Ah anne siyahı sen giyerek, Ne çok sevdirdin pembeyi. Oysa ki söylemeliydin Renklerin saydam bir kervan olduğunu. Keşke Bir yudumluk başa dönebilsem, Tüm hayatları toplasam, Ne büyük,ne ağır bir roman olurdu değil mi Ve utanırdı tüm kutsal kitaplar Kendisini yazan Tanrıdan. Artık geç galiba İcazet almadan akıldan Öğretilmiş, Ezberi tamam dogmaların geçersizliğini anlatmak. Onun için sen beni dinleme Küfre girer,günahkar olursun anne. Üzülme Bak ne çok şey öğrenmişim Azı karar çoğu zarar demeden Mutluluğu yalnızlığa yükleyip Eyvallahsız günlere besmeleyle rest çekmişim. Dilek USTA |