İz sürüyor serçeler yalancı baharıma
Bilmiyorlar yaşlı bir çocuk olduğumu.
Kül rengi güllerime aldanıyor,
Kıştan kalma bakışlarıma çarpıyor kanatları.

Kendi seçimim değil
İçimin yoğun zemheri ayazı bu.
Yaz yanığı yanılgıların
Ruhumdaki tahribatı sadece.

Ah anne siyahı sen giyerek,
Ne çok sevdirdin pembeyi.
Oysa ki söylemeliydin
Renklerin saydam bir kervan olduğunu.

Keşke
Bir yudumluk başa dönebilsem,
Tüm hayatları toplasam,
Ne büyük,ne ağır bir roman olurdu değil mi
Ve utanırdı tüm kutsal kitaplar
Kendisini yazan Tanrıdan.

Artık geç galiba
İcazet almadan akıldan
Öğretilmiş,
Ezberi tamam dogmaların geçersizliğini anlatmak.
Onun için sen beni dinleme
Küfre girer,günahkar olursun anne.

Üzülme
Bak ne çok şey öğrenmişim
Azı karar çoğu zarar demeden
Mutluluğu yalnızlığa yükleyip
Eyvallahsız günlere besmeleyle rest çekmişim.


Dilek USTA