Aşkvatanüç ve sıfır ve toplu bir yalnızlık soyunmuş "ulu orta ’sından utanmayan bir çıplaklık caddeler alabildiğine kalabalık kedere eş yanan odamın sarı lambası ve dokunsam yüzüne eminim kırılır parmaklarım ve sen tüm çıplaklığınla cudi kadar yürekli bir güvercin kadar ürkek ne zaman sussam sesine kurumuş bir nehir And olsun dinmeyecek bu sevda asi bir nehirmişçesine yatağıma sığmadım hep sana aktım gül astım kapanmış tüm gözlere akla kara bir gömlek gibi giz oldum gecenin gölgesinde örtüp tüm kıyımları üzerime bende öldüm ulu orta tüm çıplaklığım ve kimsesizliğimle |