beni bırakıp gittiler
çok olanların ağzıyla konuşuyorum
hatırladıkça geriyi uyuyormuşum
pencereyi aşan rüzgarın tadı
parmaklarımın uçlarını kıpırdatıyor dedem

aşağıdan geçeni serin saçlarıyla hatırlar
bir sokağın belirgin yolu
yolun yukarı karanlığını gülüşleriyle süsleyen
dalgın bir yıldız buldum kendime
sanıp sanıp
yok oluyormuşum seninle

ansızın kapıyı vursalar iyi
çatısı yıkılıyormuş sanıyorsun derin severken
sonranın yalanını söyleyen kalbim
şimdi mutsuz musun benimle

elimdeki zincir saçmalık
zamanı anlatıyormuş her baktığında
oysa gözlerim başka bir şehrin kanatlarını öpüyor
sanıyorsun ki yok
seninle çoğalıyor azalan yağmur

rahat deneme
hiç bir şey söyleme kayalıklara inerken
dalgaların bildiği şarkı bu
ağlama sakın
uyanınca sevineceğin yankı bu

yerle bir eden patlama
döktü ne varsa kumların aynasına
yeni bir lisan göründü
her şeyi unutup
aşkı dolduruyor rüyasına.