unutmak için mi yoksa
bilmiyorum
unutmamak için karşılaştım sizinle
bu incelen ürpertiyi anlamıyorlar

ölüm sessizliğe bürünebilen tiyatro
sakız çiğnerken lakayt
birden bire kaçabilmek bütün acılardan
daha fazla değil azıcık uyku
sadece düşünürken değişebilen
esneyen hayal olmayı özlüyorum seninle

nasıl parçalandığını değil bedenlerin
neyi fısıldıyordu mesela
gölgesiz ağaçların yaprak büyütmeye korktuğu gecenin içi
bir birimize dokunup yok oluyorduk

apayrı insan ve onun yansıması
kurallar ve kuralsızlıklar üzerine
kurulmuş bütün ahlaksızlıklar
kendini fazilet kuyusuna atarken
bir doğru bile etmiyordu insan oğlu

ve dans içinde
sanıyorum ki kurulu düzlemin ağrısından yol alıp
size geldiğimde eteklerinizde
daha sonrasını var edecek sonsuz kristaller
raks edip beni sizden ayırdı
ayrılık
karışıp ağladım bilinmeyene.