YALNIZ BİR HİKAYE!!
Hatırlıyor musun nisan nasıl ağladı bu ilkbaharda
Akıbetini görüp geleceğin Gökyüzünün avuçlarının içinde oluşan çizgileri Nasıl da gördü yıldızlar Sevginin sırrını bilmeyişlerimizden Bozuluyor dünyanın düzeni Eğer, ölüm varsa içimizdeki düşmanı öldürmeli Ansızın duyduğu içtepkimesiyle ayağa kalktı Kaçmak Kaçmak istiyordu Kaçmalıydı buralardan Deniz aşırı ülkelere Bir çan çinledi taa can evinden İki eliyle tutundu sımsıkı demir parmaklığı Solgun yüzü hiç tepkisiz Gözlerinde gökgürültülü bir yağmur Çisentisinde flu bir yalnızlığın elini ölüyordu zaman ve kadın Dudaklarında ince bir kımıltı Git.. Dedi fersiz Akşam karanlığı gittikçe koyulaştı bulvarda Kuşkusuz yürüyecekti karanlıkta yürüyecekti Ses çıkarmadan yarasalarda çıkacak Belki de dar sokaklardan Bir dua ikilemesinde kımıldıyordu dudakları O yürek çırpıntılarının falan hepsi bundan İleri geliyordu Biliyordu Ayakları ayakları ardına ardına gidiyordu Tüm yaşamı boyunca tanıdıkları Çevresi kenar mahalle Bana çocukluğumu hatırlattı Evlerinin karşısındaki boş arsada oyun oynuyorlardı Başka başka evlerden gelen çocuklarla O zaman daha dikili bile değildi Sımsıkı kırmızı tuğlalardan örülen evler mahalle arasıda Yoktu o arsada İçinde ölen zamanı aradı Yalnız bir hikayede Gidemem dedi gidemem içinden Çocukluğumu bırakıp burda.. Nurten Ak Aygen 24.07.2015 |