Gelir geçici vergsi:

Son yapraklarda dökülüyor akın akın
Bahçelere, bağlara, parklara,yollara
Sere serpe uzanmışlar rüzgar önünde
Çorap söküğü gibi gelir artık
Karakış, kar, boran! bir hayli soğudu havalar
Yaz bitti bitti kandilli geceler.
Neden içimizdeki büyüyen bu titrek gülüş!
Ezici çoğunluk!

Meydan okuyor, Kasım’a renk renk krizemtenler
Sokaklar sessiz bir çığlık artık!
Havada kar kış kokusu:
İçgüdüsel bir yalnızlık tavan!
Alnın ortasına çakılan çivi kara yazgı şımarık!

Yaşamak tiryakilik!
Ölum sarı:
Menekşe gözlü düşler sığınak!
Kıraç her durum, her duygu biraz fantastik!
Bir çoğu trajik!

Bir kuş ölüsü kadar değreri yok!
İnsanoğlunun ülkemde!
Can pazarı, harman yeri, mahşer günü:
Derin yaralar kuyular gibi sel.
Her gün biraz daha burnumuzdan geliyor
Anamızdan emdiğimiz süt!


Boşver serde gel-geç yaşam denen köprüden
Altı- üstü kaç metrelik astar.
Gölünce yiyip- içip gezip tozamasan, giyemesende ipek mintan!
İki eşilik arasnda adalet!
Doğarken çıplak, sonumuz toprak!!
Nedir ki; söyleyin! Köle, tüccar, halk!
Kral çıplak aç!
Ve halkın açlığı: insanca yaşamak!!

Ve... Kim anlar bizi bizden başka, başka sözüm yok!

Ağır, sıkıcı, melodram, biraz yaşamın kendisi:
Anlaşılan bu akşam havamda değilim.
Adam sende!

Okumadan geç!

Nurten Ak Aygen

14/11/2018