Kibritçi kız
Kibritçi kız!!
Sonbahar kuru yalnızlık gidenlerden geriye kalan! Ev bark, sokak boş! Kuşlarda terketti bizi geceler ayaz İki yakamız bir araya gelmez artık Kış kıyamet önümüz Arkamız sobe!! Yaşamak diken üstünde yurdumun Kışlada sefer ilânı, dağlarda donuyor asker, "Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda!" Döküldük!! Yayan yapıldak! Kırk kralla barışık!! İblis! Ha-bi-re atını sürüyor kendi çukuruna; Kisvesi din, iman! Yolu yolsuzluk!! Sevda dedikleri bu nasıl sevda! İçinde kin, nefret, aldatma! Ufacık bir umut olsa yanmazdım. Yırtardım şafakları, Ay gibi yalnız gece, Aydınlatan geceyi o sessiz dua. Sen gel kapımızın önüne Her kapının önüne bir tanrı; İşimiz, gücümüz Allâh’a kaldı. Kaldır kolları, çek bir harmandalı! Atamdan!! Heytt!! İzmir’in kavakları, yakarız konakları. Nereden nereye gidiyoruz! Yolculuk nereye? Her kapı angara, her kapı sapa! Garip bide sabah olsun artık! Kibrit kalmadı. Yaka yaka!! Nurten Ak Aygen 03/11/2018 |
değerli bir şiirdi selamla.