seninleşeytan elmasını uzatır tam da birbirimizi sevmişken aramızdan geçmezken g’iz belki her şey önceden planlanmış yaratılmış dünya insan eksik sanki, gözü kapalı yarışırız zamanla bir kupadan diğerine boşalarak çalışır kum saati kayar gideriz bir boşluktan diğer böşluğa mekân bizim sığınağımız kalbimizin sığdığı yer görülmez bir bacadan tüter dumanımız seyreliriz çoğalırız dönüşüne ayak uyduramayız dünyanın öylesine güç ki tersine koşmak öreriz kalın duvarlarla evrenimizi ey karınca yuvası ancak senin ince ayakların bilir bu yolu yaşa ve tövbekâr ol günahı yükleme tek kişiye omuzunda dünya yük giremez hayata umutsuz derviş! bir çöpü birlikte taşıyalım yar ellerimi g’ör seninle sağlam sıratın ipi 18. 06. 2015 / Nazik Gülünay |
tebrik ederim