cadılar ülkesinden kovulmuş bir karanlık ruh kadar kötüsün;
sen gidince barış gününü kutladım; yaşamakla dudak dudağa
zaaflarımın yerini tutan bir kasavet sinmişti içime
bir eylüldü, yavaş yavaş, çisil çisil bir yağmur yağıyordu
ayrılıklara tahammülsüz bir çiçeğin boynu bükülmüştü
ellerim son bir kez tutmuştu ellerini, öylesine, tahammülsüzce...
"Kim sabretmeye gayret ederse, Allah ona sabır veriyordu.
Henüz,
hiç bir kimseye, sabırdan daha hayırlı
ve büyük bir lutufta bulunulmamıştı." (*)
koskoca bir sabır gitmeni bekliyordu...

tıp talebelerinin paraladığı bir kadavra kadar çirkinsin;
sen gidince akbabalar gününü kutladım;
kokuşmuş anılarımıza tahammülü olan bir tek onlardı.
dört eylüldü, kurtuluş marşını çalıyordu kırmızı beyaz bando
güneşe bulanmıştı yaşadığım şehir nihayet, fakat, geç olmuştu,
yaprak dökümü başlamıştı,
bu da kategorik bir tuzlubalgam salgınıydı,
kurutuyordu dallarını
henüz,
buna bir çare bulunamamıştı tıpta...

cadılar bayramına hazırlanıyorsun şimdiden,
gömleğini yırtarak çaputlar bağlıyorsun dallarına
ölümcül dilekler tutuyorsun bana dair fakat olmaz,
kaldırmaz bu bünye seni bir kez daha...

Küllerinden yeniden doğan Anka kuşunun
misafirperver boynuna sarıldı çelimsiz kollarım.
Anka kuşunun küllerinden
reenkarnasyon avuçladı ellerim ruhum için;
öyle keşfetti çoban Halid’in koyunları kahveyi,bana sunmak için...
Eski Mısırlılar sabunu bulmuştu; ama sen, hala pis kokuyordun,
kusuyordum. Otuz bir Ekim,
Hazan mevsiminin ıslandıkça çeken gündüzleri de uzun geceler kusuyordu...
Her karanlık bir aydınlık örtmüştü gözlerinin baktığı yerlerde...
Cadılar bayramın kutlu olsun!

Duvaklarda teldir ihtirasım, son gusülümü almalıyım tükenmeden
imkânsız topraklara sürüklenmeden bir canavar terkisinde bağlı,
bir meleğin kanatlarına sığınmalıyım sakin...
.
"Birdenbire bul aşkı, bu tuhfe bulanındır."(**)

bir bulsam o azize ruhu
bir bulsam billahi ’nur’ örtüneceğim ’ten’ ime, hadi şans,
Ameno dori me interimo adapare dori me (***)