Düşme dedim peşime sen din bana git diyen
Günü geldi ayrılık çaldı çelik kapını
Ağla ey ;!yeşil gözlerim ağla zamanıdır
Al yazmana sar duvarlara sinen kokunu



Bir avuç gözyaşımla yazdım satırlarımı
Kapının soğuk tokmağına astım kalbimi
Bilmedin kıymetimi dalında bir goncaydım
Düşme dedim peşime sen din bana git diyen



Asil/dim efsunluydum evinde berekettim
İşte gidiyorum arkamdan ah edip ağla
Ayrılık bestemi de bıraktım pencerende
Aynalar kahkaha atsın bensiz gecelerde



Yağmaladın hayatımı verdin kucağıma
İşte gidiyorum güneşin doğduğu yere
Kuruttun yüreğimde abı- hayat gülleri
Gidiyorum küllerimden yeniden doğmaya



Gidiyorum beni bırakmayan gölgem ve ben
Büyütsün beni eteğinde gûl/sosun dağlar
Gündüz güneşe gece yıldıza eşkiyayım
Zaman sensiz tutkusuz aşk/sız tükenecek





nurcihan erdogan