Suskunluğun sürdükçe, şiirler yazacağım sana.
Her şiirim haykıracak :
Gitme!
Yalvarırım gülme bana
Sev!
Sımsıcak dur yerinde
Gitme! Tut elimi yeter...
Bir bunu istedim. Yine isteyeceğim : "gitme!"
Aşık olmak benim suçum değil, aşk da suç değil zaten…

Gidiyorsun, neden? Gitme işte…
Neden sokuyoruz dünyamıza yanlışları ki,
doğrularımızla yetinsek ya…
Bu defa doğru olanı sen yap,
Gitme!... Gitme ne olur!
Seninle savaşarak yenik düşmeye amadeyim,
ayaklarının altında kalmaya...

Çaresiz ruhlar mezarlığında, her kabir başında bir ağaç,
ağaçtan ağaca zıplayarak gitti ruhlar…
Sen de öyle gittin bırakıp da beni!
Kabrinde uğuldayan tüm sesler sana ağlıyordu;
ki, puhu kuşunun sesi dillendiriyordu uğultulu ağlamaları…
Bir kerecik dönüp de bakmadın bile…

Yoksul çocuk ninnileri için sağılıyordu
yoksul annelerin memelerindeki sütler;
bense bir balinanın memelerini sağdım senin sanarak.
Ve bütün fukara sokak ressamları,
beni sensiz resmetmekte çuvaldan devşirme bir tuvale.
Sol yanı heba olmuş bir gövdeyle, kalamam pek fazla
Şairin gücü yetmiyor paralanmış yürekleri onarmaya…
Bir sigara içemedikten sonra seninle karşılıklı
istemiyorum kendimi sırtlamayı...

Seni nasıl da içten sevdiğimi anlatmasını tembih ettim her yazdığım şiire.
Süslü sözcükler icat ettim bunun için…
İşte! Ruhumu salıveriyorum içimden senin ardına,
biriktirdiğim aşk şiirlerimi sana yolluyorum...