UMUTşurada dedi, suyu gösterdi ozan el ş’si birbirine girift asılı mavi kolye şiiri değil kolyeyi öptü kızardı şiir ne suya ne şiire baktı ay görünmez oldu kadın kararan suyun ardında hışırtısıyla kavakların şiire bıraktı alınganlığı bir de geceye şiire bandı ekmeğini adam bir kaç lokma aldı doymadı açtı kentin arka sokaklarında dolaştı umutsuzluğu pencereden bakan saksı çiçeklerini ve kara gözlü, kirli yüzlü çocukları gördü kimi anne karnındaydı henüz doğmasam iyi olacak diyordu karanlığa ay çok çok arkadaydı görünmüyordu şiir şiir yenir mi dedi ana yırt at kâğıt parçası ş’leri birbirine dolandı şiirin usunda bütün yıldızları yaktı göğü donattı kımıldadı bebe okşadı anne açtı saksı çiçeği masmavi pırıltıydı umut 28. 05. 2015 / Nazik Gülünay |
Umutların sonsuzluğu ne güzel...
Bu güzel eseri ve onun sahibi sevgili ustamı kutluyorum, tebrikler...
Emeğinize, yüreğinize sağlık, esen kalın…