Şiirin en büyük artısı, kurgusal bütünlüğü dizelerde hissettirmesidir. Bu bütünlüğü ‘ayaklarım deniz kıyısınca yazar…’ ‘…yok bugün şiir yazası falan ayaklarımın.’ dizeleri arasındaki anlamsal bağ sağlamaktadır. Dikkatle bakıldığında bir düşten yola çıkarak şiir var ediliyor. Düş; ‘şimdi kalksam’ dizesindeki ‘-sa’ istek kipi ile başlamakta. Ve ardından bir bir sıralanıyor hüzün dizeleri. Örneklendirmek gerekirse;

‘…
askılarını sıyırsam omuzlarımdan
usul usul... pişmanlıkların
…’

‘…
susmaz. ahbaptır taşlarıyla kadim şiir
buralı kaldırımların’

‘…
gözlerim takılır bir simitçiye
de...
ya umurunda olmazsa bu kez ellerim
aç martıların?’

‘poyraz esince üşüşürmüş onlar
zaten bugün imbat. zaten bugün...
zor gibi hayat.
uykum var.’

‘Mozart!

sen de biraz dinlen artık.
dudaklarımın mırıldanası yok
yok bugün şiir yazası falan ayaklarımın.’

Görüldüğü üzere neredeyse şiirin bütün dizelerini yukarıda belirttim. ‘Bu kadarı fazla değil mi?’ diyeceksiniz. Ben de ‘kesinlikle hayır’ diyeceğim. Çünkü dize aralarındaki hüzün tarlasına ekilen meyveler bu sözleri sarf etmeme sebep.

Şair, kurgudaki başarısı ile okurda vücut buluyor. ‘-sa’ istek kiplerinin varlığı bir isteksizliği haykırıyor; buna dayanak olarak da ‘uykum var’ ve ‘dudaklarımın mırıldanası yok / yok bugün şiir yazası falan ayaklarımın.’ Bu noktada okura düşen; Şairce’yi yakalamaktır. Şair, başkarakter olarak kendini mi aktarıyor yoksa kendi hüznünü bir başka karakter üzerinden şiirin dizeleri arasına saklamış olduğu sözcük veya sözcük grupları ile mi veriyor? Ve elbette şiirin başlığı okura yol gösteren olmalı. ‘nüzul’, ‘inme’ anlamına gelmekte. Şair, şiirine bu başlığı uygun gördüyse mutlaka haklı bir gerekçesi vardır. Bunun her okurda canlanımı farklıdır. Belki de şiirin güzelliği buradan geliyordur. Bilinmez.

Şiirde kullanılan ikileme ve tekrarların da okurda yaratılan etki üzerinde azımsanmayacak derecede katkısı vardır. ‘usul usul’, ‘adım adım’ ve ‘zaten bugün’ ikileme ve tekrarları. ‘imbat’ ve ‘hayat’ arasında yakalanan ses uyumu şiirin etki gücünü artırmaktadır. Simitçi’den söz açıp martılara getirmesi sözü oldukça güzel bir anlatım tercihidir. Şiirin son iki dizesindeki ‘yok’ sözcükleri arasında oluşturulan akış da çok önemli şiir açısından.

Şiirin kurgusal bütünlük arz etmesi, dizelerde hüzün anlarının sözcüklerle okura yansımasının mümkün olduğunca yüksek olması ve ayrıca ses ahenklerine özen gösterilerek okunuş ve akıcılık konularında aksamaya uğramaması neticesinde oldukça başarılı bir şiir çalışması ortaya çıkmıştır. Başarılı şiir çalışmanızı tebrik ederim Sevgili Jale Demirdöğen.