Seni En İçten
Perdesizlik çıplağına terk edilmiş pencerenin
Koynunda arifleşir birkaç çift göz. Siyahlığında ahkâm keserken gece, Çok defa "gelir" umudunu ektiriyor yollara Heybesinde kasvet dolu yaşam. Sanırım duymamalı ay, Tırnağıyla kazır yarasını yağmurun. Ağaçların gölgesinde ham bir sevdaya, Yüreğindeki rüzgarı üfüren kentlerin Maviliğinde yaşıyorum Pera. Güneşe gözlerimizi yumup, Tüm dünyayı karanlık güçlerimizle, Ele geçirdiğimizi sandığımız çocukluğumuz Boğazı kesilmiş vaziyette öldürülürken bedenimizde; Hafîden ağıt takılıyor sustuklarımıza Pera. Burada yağmuru dövüyor melumlar. Bugün burası aşık olunacak yer değil. Gün solmadan şişesinde zıkkımın; Sen gözlerimden Alabildiğince uzağa taşımamalıydın Güzel benizli yüzünü. And içerim ki; Birtek biz sevmiştik lalelerle, Seni en içten. |
İyi bayramlar.Sevgiyle kal.