Yağmur tanesi
Ayaklarının altında ezildiğinden beri
Gökyüzünde güzel şeyler olmadı pera
Her bulutun kalbine serildi acı
Öylece bir sofra gibi her sabah usanmadan

Birgün kuş uçtu gitti çocuğun ellerinden
Baktı gökyüzüne siyah gözlerine nefreti süngüleyip
Ciğerini delmek ister gibi maviliğin
Dudaklarında hor kullanılmış eski bir küfür
Dedesinden hatıra kalmış gibi
Bilirim Tanrı katında her birinin karşılığı günah
Araya birkaç sevap sıkıştırmışlığı da oldu elbet
Susup gökyüzünden gözlerini azledmek gibi mesela
Dönüp bir daha bakmayacakmışçasına

Bir çocuk daha küstü gökyüzüne
Bir kuş daha kaçıp gitti pera
Kim bilir bu kaçıncı çocuk
Uçurtması kopanı da var
Çiçeği solan pencerelerde
Hepsini tanıyorum


II

Şimdi bir yağmur daha yağıyor yanlızlığıma
Tanrı biliyor ya seni neyin hatırlacağını
Böyle durumlarda saçlarımın ıslanması kadar güzel birşey yok
Aklımın çatısı eksik benim
Her yağmur yüreğime sızıyor
Islandıkça başım
Gerçi bu dünyada adını hatırlamak kadar güzel birşey yok

En son bakışlarımın sırtına çarptığını hatırlıyorum
Yağmurun koynuna kapanmaz bir acı bıraktığından beri
Müthiş bir teferruat olurdun kaleminde her şairin
Ogün oracıkta görse seni
O vakit İstanbul’a konuşma hakkı verseler
Razı gelirdi
Gözlerinde bir hüzünlü bakış olmaya pera

Oysa kim sorduki bana
Seninle bir kez daha karşılaşmak için
Göküyüzüne küsen çocukların
Kafesinde kuş olurdum
o kadar