ÇOK MU ZOR
Büktü bileğimi
Alaşağı etti rüyalarımı ihanet Haybeden mi öldü insan Efkarını içmek bana mı düştü yine Toprağa düşüyor nazlı yaprak Çatlamış dudakları karınca yuvası Kirpiğin de asılı çocukluğuna yumulu gözleri Saçlarını öpüyor acı bir ağıt Dicle ye karışıyor kan Uzak topraklara selam akıyor kırmızı Belki bir denize açılacak ucu umudun Pırıl pırıl yakamozlarla sevişecek barışın güneşi Ölen iyiliğin var olduğu bir ütopyada Renkli uçurtmalar salınacak özgürce Kalkmalı jiletten keskin sınırlar Bir uçtan bir uca koşmalı özlemler Kavuşmalı Kucaklamalı kollar birbirini sıkıca Çok mu zor bir meşale yakmak Karanlığı gündüz gibi aydınlatmak Paylaşmak bir lokma ekmeği Gülümsetmek karamsar yüzleri Çok mu zor Dilek Usta |