MUMŞEMA
Aşk yazmıyor kalem
Ucunda bir kurşun İzin vermiyor tetikteki el Dökülüyor kağıda kırmızı bir mürekkep Görüyor gözler Dibindeki insan tortusunu Kan kokusu tutuyor şiiri Tabutuna el veriyor şair Bir zılgıt ki gözlerden düşen Her biri damla damla çocuk oluyor Ölüyor Ölüyor Mum şeması eriyor mısradaki kandillerin Meşrebini sorguluyor insanlığın... Kehanet değil Olsa olsa lanettir kalp aynasından yansıyan Tanıdık sima yok bu mahşerde Koşturan ayakların çelme tozu Çiğnenen sevginin topraktaki feryadı sadece... Bir karış yeşil umuda hasret öfkesi İnfilak ediyor... Susuyor Susuyor Ölsün diyor Bir metelik kurşuna insan öldüren Dilek USTA |