Binlerce Sensizlik
görünüp kayboldu
bütün hızıyla duvarlarda delirdi demek bu gölge bana ait çoğalıp durdu kulakları aklındaki sese karar verilemez bir his oldu kendi kendine ardışık binlerce sensizlik arasından itina ile seçilmiş yeni söylemler kutupların bir birine değmeden yol aldığı karamsar içtenliğime çürümüş kalp sızıları asıyorum kurumuş ve katlanmış eski eşyalar arasında vakti çabuk orman kokuları geçiyor biraz sonra aniden belirecek bir mutluluk için bilsen nasıl boşalıyor içim tutku yeni bir ölünün bildiği onca şey sevinçli ve çığlıklı dallar arasından bir bahar akşamı aya doğru gözlerini eğen bakış karışıp duruyor dudaklarındaki bilmeceye alev alır kaçar his üzerine bensiz kuyu kanatlı çocukların melek şarkısı uzadıkça uzuyor göz yaşlarımda. |