dilsiz dokunuşdaha şimdi dilini bilmediğim bir şarkının nağmelerinden düştün içime seyyar müzisyenler okuyordu filistin sokaklarında galiba ibranice nasıl ki aynı güneşi aynı ay’ı görmek gibi hissediyorsam seni hiç farketmiyor özlemlerin dilleri şimdi işte bir şiire boyun eğişim elim kanda sana gelişim sen bilmediğim adreslerde çoğalırken titreyerek o çalgının tellerinde sensiz eksilişim biraz önce şimdi işte kasım |