ĞAYYA KUYUSU
Feryadım ile ahlarım sığmaz kitaba
İsyansız gecelerin bağlanmaz sabaha Tüm kötü fikirler hücum eder aklıma Doğru giden yollarımdan şaşırdın beni An geldi delirdim ben gün geldi kahroldum Taze tomurcuk gül idim açmadan soldum Yağmur, kar oldum; boranla fırtına oldum Kocaman dağ başlarından aşırdın beni Hep boşa sallandı yâr peşinde ellerim İntizar etmeye hiç dönmedi dillerim Cayır cayır yandı dağlandı ciğerlerim Sönmek bilmez ateşlerde pişirdin beni Yüreğimde pranga kalbimde müebbet Ayrılığın acı geldi sevgiye hasret Artık gel de ölümümü uzaktan seyret Ecel şerbetini sunup öldürdün beni Ömür boyu dilimden düşmedi ah’ım Pişmanlık faydasız çare vermiyor vah’ım Boyumca battım affolunmaz ki günahım Kızgın ğayya kuyusuna düşürdün beni |