dündü
herkese aynı geceden görünür
döndükçe dünya aynı geceden

hatırla bir saray vardı karnında
bir ses bir şeyler söylerdi peş peşe
kiminin ayağında narin kristaller
sessizce dinlerdi karanlığı
buz altı suların süslediği ırmaklar
öperdi dudaklarımdaki mavi serinliği

dokunsan kayboluyor
insanlık boşluğunda ses vermez
çevirip bir şey söylesen
kimsenin bilmediği
karamsarlığa yağan sevinçler biriktiriyorum dalgaların önünde
vurup vurup geri çekilen

ilk ışığın çılgın dönüşlerinde kimseler yoktu
kayaların kovuğunda beyaz çiçekler ürkse
kavuşurdu dudakları sevgililerin
sarhoş ağaçlar ve yaprakların dalgınlığı
dinene kadar sevişirdik

başı dönen eski sevgiliye yardım et
bahar de
sonra sana sarı sıcak toy bulutlar uzansın
sen esinlendiğin yerde dur
yazın rengarenk gülleri
sarılıp versin sıcacık düşler içinde mutluluğu

tükeniriz soluğumuz çıkmaz
çıkmaz bir yola vardığımızda
geç kaldığımız avlularda arkasını dönen anılar
beyaz taşlar şarkılar söyler
uzayan gök yüzü kimi severse
o zaman dökülürüz huzuruna ölümün.