dibe indikçe mutluyum
yaratmak istediğim şeyi yaratıyorum
en güçlü duamı söylediğim yerde.













sağlıksız dünya üyesi değil
ışıltılı bir çağrıydım artık
çekirdeğe indim
masum bir melodiydim, belki atom bombası
dip ve gök içimdeydi
yağmur ve deniz , çöl ve rüzgar
güneşin iki yanına sıralanmışlardı
ben tam karşılarında , duruydum
sanki hiç doğmamış koşmamış sevmemiş ağlamamış gülmemiş
ama her şeye sahip düşünceydim

tozdan yapılma eser, bir gölün içinde çalkalanmış
yazılmayı bekleyen şiir, martıların dilinde
rengini arayan tablo, kırları gösteren parmak
pazar bulmacası, karelere boşluk sunan yüz
gırtlağımda araf, ahir zamandan kalan

düşsel bir ilşki
seninle

Tanrım
seninle
hesaplayalım kaç kere içimi çektiğimi
insanın sıcaklığı ile hop eden kalbimin varolma limitini
yılanın soğukluğuyla kaç ilmek boynum
hesaplayalım bu sevinç, bu keder, bu anlam
bu anlamsızlık, bu hiçlik, bu her şeylik
bir bedene nasıl sığar

’nasıl biliyorsan, öyledir demiştin
sen olmayan hiçbir şey yok’*


beynimin rutubeti beni terletiyor
yaratıcısını özlüyor hücrem
kasırga ve katran zehir ve çığlık
zannettiğim nilgünü kaplamış
ben nehirdim..

’ben diye başladığın her bildiri
varolma mesajının bir durumudur’*



ruhum kızardı, gerçeğimi yitirmemeliydim
düşündüm de, düşündüğüm o kanalı iç denize bağlamalı

içime uzaklığım suskunlukla dumanlı
dudağımda çürüyen adımı biraz nakışlamalı

minik çocukların karanfil kokulu şarkısı öğütlemişti
nasıl unuturum narinliğe sevdalı yangınlarımı


’yaz gecesi şu göklerde ay nasıl parlar
uzakları aydınlatır titrek ışıklar
yıldızları görsen şimdi suyun içinde
sessiz sessiz konuşurlar sanki derinde

anlaşılmaz fısıltılar sabaha kadar
sakin sakin bunu dinler lacivert sular’ *





artık kımıldamalı


nil akıyor..









*Tanrı ile dostluk
*gizemli şarkı