SON VEDAKolay değildir gülüm, yaşamak son ayrılığı; Kırılmak içinden içinden, hem parça parça… Düğümlenirken boğazına çaresizlik hıçkırığı; Yüksekten düşer gibi cam parça parça!.. Eli elinde soğur, bakışlarında ürperten kış; Bir ışık bırakmaz dönmeye, kar örter yolları. Sözcükler buz sarkıtları, isyanın diş diş; Kırılmış dallara benzer, yana düşen kolları! Herkesin hikâyesinde vardır bir böyle fasıl; Ki yaşanan acılar bir derin suskuda gizlenir. Kapılarda ayak sesleri… Odalarda fısıl fısıl… Giden gider ama, geri dönecekmiş gibi özlenir! Her yıkımda kişi, biraz daha ıssız ada; Anlarsın hiçbir şey doldurmaz boş çerçeveyi. İşte o zaman Rabb’ine dön, onu vuslatta ara; Arındırır kalbini dua, bir teselli kadar iyi. |