BÖYLE BİLİNE
Yolun başındayım
Gıcır gıcır heyecanlara gebe kaldığım Uygun adım yürüyorken bu yolda Zulama kaçak bir gün doğuyor Karanlıklarım kıyamda Ve bütün duygularım tedirgin Gem vurduğum yüreğim ipinden boşanıyor Kuduruyor içimdeki dingin deniz Oysa adım gibi biliyorum Geçmeyecek bundan sonra tek bir günüm elemsiz Ateşe yürüyorum gözlerime inerken perde Adımlarım hızlanıyor yol almışken meçhule Huzuru ararken doğuyor ömrüme dağ gibi çile Yolun tam ortasındayım Önüm uçsuz bucaksız arkam da öyle Hangi yöne dönsem sükut Hangi yüze baksam taştan duvar Güneşi alınmış göğümün Kızıla hasret kalmış gözlerim Üşüyor kainat Yürekler buza kesmiş Gör ki dilimde ölümün sessizliği var Kervan tam düzülmüşken menziline Gönül tahtından inenler var Yol ayrımındayım Doğrulara yaslanmış haramlarda gezindiğim Makyajlı hislerimi bir bir çekiyorum sigaya Elife öykünüp dosdoğru gelmek istiyorum hizaya Yağmurlarla arınmış yüzümle Aşkla dayanmak istiyorum yeniden kapına Aldırma sen yine böyle söylediğime Şairin sözüne itibar edilmez bilirsin Ne sensiz geçti bir günüm Ne de gecelerimi yiyip bitiren gözlerinsiz Yollar biter ömür güzergahında Söz de biter nefes de Bir sen kalırsın geriye ey can Elde kalır aşk Böyle biline… |
Şiirin kapıları karamsarlığa açılmış
ama sona doğru kendini toplayıp aşk' la doğrulmanın keyfini hatırlatmış.
Pek güzel değerli arkadaşım.